(Jazz, Swing) [LP] [24/96] Ewa Bem - Be A Man (Polish Jazz vol.65) - 1981, FLAC (sides+.cue)

Zrobiła karierę nie ulegając muzycznym modom, nie sięgając po łatwe przeboje, nie kokietując publiczności dramatyczną interpretacją ani obrazoburczymi tekstami. Najważniejsza była dla niej zawsze muzyka. Była i będzie, bowiem Ewa Bem jest muzykiem - tyle, że śpiewającym. Jest też wierna swojemu gustowi i, co za tym idzie, niezwykle konsekwentna w wyborze repertuaru, jak i partnerów do wspólnego muzykowania. To wszystko nie przeszkadza jej jednak w zdobywaniu nagród na dorocznych festiwalach piosenki w Opolu, w wygrywaniu radiowych konkursów, czy w umieszczaniu swoich piosenek na czołowych miejscach w radiowych plebiscytach. Ma „dobrą prasę", lubią ją krytycy i jurorzy, i choć nie jest z pewnością idolem mas, lubi ją ta najbardziej wrażliwa na muzykę część publiczności.
Czego należy się spodziewać po tej płycie? Przede wszystkim powiedziałbym łaskawym jej nabywcom i sobie, że Ewa Bem jest nie tyle piosenkarką, ile wokalistką jazzową. Choć często wykonuje piosenki rozrywkowe to jednak „podtekst jazzowy" interpretacji sprawia, że dokonując oceny jej śpiewu wypada stosować kryteria właściwe dla jazzu. Nie szukajmy więc na tej płycie rozległej skali głosu, brzmienia „bel canta" czy klasycznej czystości intonacji - kanonów obowiązujących w europejskiej muzyce wokalnej. Smakujmy raczej ekspresyjną barwę, jazzowe kształtowanie dźwięku i takież frazowanie, wsłuchajmy się w improwizację - to spontaniczne przeistaczanie melodii, zwróćmy uwagę na rytmikę a więc na stosowanie specyficznego podziału dającego to podniecające zjawisko swingowania. Tak więc w gronie muzyków Ewa Bem jest muzykiem solistą, partnerem najlepszych. Z takimi tylko pokazuje się na estradzie lub w studiu muzycznym. I do takich należy grupa Swing Session założona i prowadzona przez jednego ze słynnych liderów polskiego jazzu Henryka Majewskiego.
Na pierwszej stronie płyty Ewa Bem zgromadziła repertuar klasyczny, a więc standardy. W wiązance wokalistka prezentuje swoje ulubione tematy eksponując je w zależności od sympatii w całości, w części czy ledwie zaznaczając cytatem. Ostatni na tej stronie utwór to trwający zaledwie półtorej minuty temat Parkera śpiewany scatem a więc w sposób całkowicie instrumentalny ale nie pozbawiony humoru. Aranżer, Zbigniew Jaremko, czuł potrzebę wprowadzenia tu ptaszków, kukułki i zegara.
Druga strona to „Ewa Bem po polsku". Mamy tu do czynienia z utworami skomponowanymi specjalnie dla niej przez muzyków jazzowych. Wyjątkiem może być tylko piosenka Jerzego Wasowskiego „Dzień dobry Mr Blues" nagrodzona pierwszą nagrodą w dorocznym konkursie Programu III Polskiego Radia w 1978 roku. Kompozytor jest jednym z nielicznych twórców polskich piosenek, którzy nie zajmując się na codzień jazzem lecz pisząc dla kabaretu czy teatru tworzą tematy, których harmonia i melodyka są dobrym materiałem na standardy jazzowe. Pod warunkiem oczywiście, że... śpiewać je będzie Ewa Bem.
Jan Borkowski

She worked her way up without yielding to musical fashions, without relying on hits, without playing up to the public with a dramatic interpretation or iconoclastic lyrics. What matters for her first of all is music. It was so before and it will be in the future because Ewa Bem is a musician, only a singing one. She sticks to her taste and is therefore very consistent in selecting her repertoire as well as her partners for music making. All this has not been preventing her from winning prizes at the yearly song festivals in Opole, from winning radio competitions and seeing her songs top the list at radio polls. She gets excellent notices, is liked by critics and adjudicators, and without being precisely an idol of the masses she is favoured by the most sensitive part of the public.
What can be expected on this record? First of all let me state it clearly that Ewa Bem is not a singer but a jazz vocalist. Although she often sings popular songs, the Jazz quality" of her interpretation makes us apply jazz criteria to her singing. We will not find on this record a wide range of voice, a „bel canto" or the classical purity of intonation, qualities required in vocal music. Instead let us relish the expressive colour of her voice, the jazz treatment of sound and a similar phrasing, let us listen to the improvisation, that spontaneous transformation of the melody, let us notice the rhythm, that is the specific time which creates the exciting phenomenon of swinging. So Ewa Bem is among musicians a musician soloist, a partner to the best. Only with them does she appear on the platform or in a musical studio. And just such musicians are the Swing Session group, founded and led by one of the famous leaders of Polish jazz, Henryk Majewski.
On side one of the disc Ewa Bem collected a classical repertoire, that is standards. She presents in a medley her favourite themes and sings them, according to how much she likes them, whole, in part or as a slight quotation. The last number on this side is the one-and-a half-minute-long theme of Parker, sang in scat, that is in an instrumental way but not without humour. The arranger, Zbigniew Jaremko, found it necessary to introduce into it birds and a clock with cuckoo. On side two we find "Ewa Bem in the Polish style". Here are the numbers written especially for her by Polish jazz musicians. An exception is Jerzy Wasowski's song "Good Morning Mr Blues", first prize winner at the annual competition of Polish Radio Programme III in 1978. J. Wasowski is one of the few Polish song composers who without being concerned with jazz and writing music for the cabaret or theatre produce themes whose melody and harmony make good material for jazz standards. Provided, of course, they are sung... by Ewa Bem.