Ur. 1940-08-18, Gnojnik (Czechosłowacja)
Edukację muzyczną rozpoczął Adam Matyszkowicz pod kierunkiem matki. Później uczęszczał do szkoły dla dzieci uzdolnionych muzycznie. Naukę kontynuował w Liceum Muzycznym w Krakowie. W 1956 roku, zafascynowany jazzem oraz rozczarowany brakiem zrozumienia wśród nauczycieli dla jego zainteresowań, porzucił szkołę i związał się (mieszkał, ćwiczył, koncertował) z krakowskim klubem jazzowym "Helicon".
Wspólnie z trębaczem Tomaszem Stańką w 1962 r. założyli zespół Jazz Darings, który był - wg niemieckiego krytyka i teoretyka jazzu, Joachima Ernsta Berendta - "pierwszym europejskim combo grającym w stylu Ornette'a Colemana". W 1963 r. w Konkursie Jazzowym Polski Południowej zespół Jazz Darings zdobył I miejsce. Nowoczesna technika, szerokie horyzonty muzyczne spowodowały, że Makowicza zaczęli zapraszać do grania wybitni polscy jazzmani. Jego umiejętność "wpasowania się w zespół", powodowała, że grał w bardzo stylistycznie różnorodnych zespołach: u Andrzeja Kurylewicza, Zbigniewa Namysłowskiego, Tomasza Stańki, Michała Urbaniaka, Jana Ptaszyna Wróblewskiego.
Równie chętnie grał z własnym trio jak i kierował sekcją rytmiczną towarzyszącą np. Novi Singers i Wojciechowi Młynarskiemu. Pianista od początku rozwijał swe kompozytorskie zainteresowania, a na przełomie lat 60. i 70. włączył do swego instrumentarium także elektryczny fortepian Fendera. W 1970 r. dołączył do nowego zespołu Michała Urbaniaka Constelation, akompaniował także wokalistce Urszuli Dudziak. W latach 1973-76 grał w zespole Tomasza Stańki Unit, wystąpił też z orkiestrą Duke'a Ellingtona. Od 1974 r. coraz częściej decydował się na samodzielne działania artystyczne, które spotykały się z dużym zainteresowaniem krytyki i publiczności.
W 1977 r. wyjechał do USA (i zmienił nazwisko na Makowicz). Dużą pomoc okazał mu amerykański popularyzator jazzu - Willis Conover. Z jego polecenia otrzymał zaproszenie od Johna Hammonda i wystąpił 9 maja 1977 r. w nowojorskim klubie "The Cookery", by niebawem pojawić się w prestiżowej Carnegie Hall. Ułatwiło mu to nagranie swojego pierwszego w USA solowego albumu "Adam". Niebawem dokonał reedycji swych nagrań europejskich oraz nagrał kolejne autorskie płyty. Odtąd uczestniczy we wszystkich liczących się krajowych, europejskich i amerykańskich festiwalach jazzowych. Do wspólnego muzykowania zapraszali go najsławniejsi muzycy m. in.: Benny Goodman, Herbie Hancock, Earl Hines, Freddie Hubbard, Sarah Vaughan, Teddy Wilson i George Shearing. W stylu gry Makowicza odbijają się echa gry Arta Tatume'a, Keitha Jarretta i fortepianowej muzyki epoki romantyzmu.
Obok typowych standardów i utworów jazzowych ma w swoim repertuarze również klasykę. Na koncertach grał m.in. z Chester String Quartet, Amici String Quartet i Washington National Symphonic Orchestra. Jego specjalnością stały się koncerty i płyty monograficzne poświęcone wielkim twórcom z pogranicza jazzu i muzyki rozrywkowej: do cyklu autorskich adaptacji włączył muzykę G.Gershwina, I. Berlina, J. Kerna i C. Portera. Do koncepcji tej często powracał, by z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod kierownictwem Krzesimira Dębskiego na koncertach monograficznych z cyklu "Makowicz plays..." prezentować swoje własne wizje muzyki klasyków jazzu.
Wybrana dyskografia:
Zbigniew Namysłowski Quartet (1966; ze Zbigniewem Namyslowskim)
Novi Singers (1968; z Novi Singers)
New Faces In Polish Jazz (1969)
Jazz Jamboree '69 (1969; z Lucky Thompsonem)
Michał Urbaniak’s Group (1971; z Michałem Urbaniakiem)
Newborn Light (1972; z Urszulą Dudziak)
Michal Urbaniak Fusion (1975; z Michałem Urbaniakiem)
Unit (1975;z Tomaszem Stańko)
Live Embers (1975)
Remembering Duke's World (1977; z Duke Ellington Orchestra)
Winter Flowers (1977)
Adam (1978)
From My Window (1981)
Classical Jazz Duets (1982; z Georgem Mrazem)
The Name Is Makowicz (1983; z Philem Woodsem)
Moonray (1986)
Naughty Baby (1987; z Davem Hollandem, Charliem Hadenem)
Adam Makowicz - Interface (1987)
Name Is Makowicz (1988)
Solo (1988)
Adam Makowicz Plays Irving Berlin (1992)
The Solo Album: Adam In Stockholm (1993)
Adam Makowicz At Maybeck (1993)
Recital Hall Series (1993)
Makowicz Plays Gershwin (1993; z Moscow Symphony Orchestra)
Music Of Jerome Kern (1993)
Plays Irving Berlin (1994; z Symphonia Varsovia)
My Favorite Things - The Music of Richard Rodgers (1994)
A Handful Of Stars'81 (1997; z Jackiem DeJohnettem)
Tribute To Art Tatum (1997)
Gershwin/Makowicz (1998)
Koncert Karnawalowy Live (1999)
Adam Makowicz Plays Duke Ellington (2000)
Reflections On Chopin (2000)
Songs for Manhattan (2003)
At The Carnegie Hall (2004; z Leszkiem Możdżerem)
Oficjalna strona Adama Makowicza